Tegen beter weten in. Tegen beter weten in zit je dan toch weer klaar om te kijken en luisteren naar waar we met dit land naartoe gaan. Hoewel men mij niet op overmatige koningshuisgezindheid kan betrappen. Deed het beeld van onze voormalig vorstin wuivend achter het raam achter een haag van protesterende mensen mij zeer. Ze moet ook gezien hebben hoe de vorst, de regering, onze premier onvoldoende in staat zijn een verhaal neer te zetten dat ons verbindt. Hoe het land verdeeld is met hoon en spreekkoren als gevolg.
Verandering
Veranderingen zijn altijd spannend. Je verruilt iets waar je aan gewend bent geraakt voor iets anders dat zich nog maar moet bewijzen. Maar het is aan de politiek en aan de leiders in ons land ons wel mee te nemen in die veranderingen. En hoe ze ons ook kunnen helpen om het land voor toekomstige generaties te behouden of verbeteren. Niet elke verandering is een crisis. Door het zo te presenteren dreigt de spanning rond de verandering verlammend en nog verder polariserend te werken.
Door te zeggen dat we het vooral samen moeten doen, dat we het in het verleden ook gedaan hebben en dat de overheid niet alles kan oplossen geeft je natuurlijk geen enkel perspectief. Waarom niet veel meer de veranderprocessen geschetst en daar juist houvast zoeken bij een stip op de horizon.
Crisis
Uit een cabaretvoorstelling onthield ik eens:”er is pas sprake van een ramp als het rampenplan niet werkt”. En dat zou ik nu dus wel een crisis willen noemen. Er is geen plan! De veranderingen (transities) waar we in zitten. Het zijn er vele tegelijk (energie, landbouw, woningbouw, zorg, sociaal, onderwijs). We kunnen dingen ook “gewoon” beter maken. Bestaande systemen ontrafelen en er betere voor terugbouwen. Maar als je blijft hangen in holle frasen ben ik bang dat straks de verbouwing eindigt in een troosteloze bouwval met in de schuur een pallet vol ongebruikte bouwmaterialen (u kent dat RTL4 programma wel). En bij de volgende Prinsjesdag een nog grotere groep demonstranten.
Waar is John Williams als je hem nodig hebt?
Dat moet Beatrix gedacht hebben. Daar achter dat raam terwijl ze het land uit elkaar zag vallen met nog geen begin van een plan richting een oplossing: “Help mijn zoon is Vorst!”.
